Bəyaz gecə, mən və sənin xəyalın

Nə tez sona yetdi o bəyaz gecə
Nə tez dan söküldü, bilə bilmədim.
Bir ömrə bırabər o son görüşdə
Yenidən həyata gələ bilmədim.

Sən göylərdən enən mələk idinmi?
Ruhumu oxşayan külək idinmi?
Qəlbimi fəth edəm fələk idinmi?
Fikrimi cəmləyib, bölə bilmədim.

O gecənin işığı tünd ağ idi.
O ağlığın şahidi bir bağ idi.
Qəllbim qübar idi, sinəm dağ idi
O dağı sinəmdən silə bilmədim.

Göydən ulduzlar da baxırdı bizə
Onlar da möhtacdı bircə xoş sözə.
Səndən gileylərim çixsa da yüzə
Bir kəlmə danışıb , dinə bilmədim.

Necə də şəffafdın, necə də incə
Həmin röya dolu o bəyaz gecə.
Bəxtə, taleyə bax, ey xəyal, necə
Saninlə şadlanıb, gülə bilmədim.

İlyas Aran

1991